Vacuum

Temidden
van ruimte
sta ik
te peinzen
Ik wacht op
wat komt
Dan
Woorden vallen
oneindig
Storten zich op mij
Dringen door
tot op het bot
Hard schreeuw ik terug
Een echo
Verder niets

Voor altijd

Daar lig je dan
In je dooie pak
Gepikt en gesteven
Je haren als zwarte spiegels
Je huid wit als was
Je ogen onzichtbaar
21 gram lichter
Zwijgend rijst de collectieve vraag:
wanneer sta je weer op?

Kort van stof

Rokje

(voor Joris)

Naakt

Mijn aangeklede waarheid
Ongemakkelijk schoon
Wijs door herhaling
Vooralsnog zou ik het niet weten
Aan de vooravond van mijn zinnen
Welke komen terecht?

Suicide Boy

2010, acryl op papier, 20x50 cm.

The making of...

2010, standpunt