Territoriumdrift

Honden piesen ergens tegenaan, Richard Prince zet -even simpel als geniaal- zijn handtekening ergens op en Marlene Dumas reproduceert andermans beeld in haar eigen, volledig gerespecteerde en herkenbare handschrift. "Hoezo van jou?!", lijkt Prince te willen zeggen. Maar wie zijn werk beter kent, komt op een veel interessantere discussie uit.

Na het lezen van een artikel dat eerder dit jaar verscheen in Vrij Nederland werd ik vandaag herinnert aan mijn eerste inktserie van een paar jaar terug. Een kort akkefietje in 2010 met Titia Hahne -fotografe en eigenaar van het originele beeld van Jesse Hughes- naar aanleiding van een naïeve actie van mezelf was goddank snel opgelost. Haar naam staat op mijn blog vermeld als bron en de "kopie" hangt sindsdien bij een goede vriendin, tevens fan en aanleiding voor dit portret, aan de muur. Iedereen happy.

Als kunstenaar schuw ik het gebruik van bestaand beeld nog altijd niet, sterker, ik heb het nodig. We leven nou eenmaal in een beeldcultuur en ik maak daar dan ook dankbaar gebruik van. Hoewel ik toen trots was op mijn eerste inktwerken voelde het niet langer goed om andermans beeld te kopiëren en dat doe ik dan ook niet meer. Ik heb ervan geleerd. Echter, tot mijn verbazing laait de discussie rondom plagiaat en auteursrecht met enig regelmaat op, ook onder zeer gerenommeerde kunstenaars als Luc Tuymans. Nog altijd actueel en ik blijkbaar nog steeds naïef.

Plagiaat of fair use? Volgens mij gewoon iets waar we vroeg of laat allemaal wel eens last van hebben of mee te maken krijgen: territoriumdrift. Hoe dan ook, voor alle zekerheid de bron: Vrij Nederland, februari 2014.

Artikel "Plagiaat of fair use?", Vrij Nederland:
http://www.vn.nl/Archief/Media/Artikel-Media/Fotos-schilderen-plagiaat-of-fair-use.htm

Inkt op papier, 2010

Foto Titia Hahne, 2009

Zonder titel

Houtskool tekening

Board

Zonder titel

Soft pastel, houtskool, potlood

S.L., I owe you

Chinese Whisper No. 7

Zonder titel

2 om 2 luik, acryl, marker, houtskool, (2x) 160x120

Reenactment The Cook (...) still

Rearrange my place

Red, Yellow and Blue

Tuesday

The weirdest phone call last night: some guy is talking to me, something about red?? The words didn’t make sense. In the back I heard a trumpet solo. Phone went dead. 

Wednesday 

I light another cigaret. The road is playing this abstract movie of vertical white lines. Focus! Let’s get lost on the radio. It’s 10pm and I am driving home. Exhausted.  

Thursday

Not much to say about today, except for the grass, it turned blue. The first of May and it's still raining. 

Friday

Coffee and cigarettes. 

Saturday

Phone rings: „Hello? hello? hello? yellow... yellow... yellow! yellow!! yellow!!! yellow!!!! yellow!!!!!” Me: „A WHITE RABBIT STUFFED UP YOUR YELLOW ASS WILL MAKE IT RED FOR SURE!!!!! NOW FUCK OFF!” It is 6 am.

Sunday

I am feeling kind of blue. Woke up and painted the grass green. I wake up again.

Monday

A postcard showing a white painted flower, saying: „From Paris with Love”. I hate Mondays.

// 

//aiming for failure

Au Naturel  

The other day Juliette Lewis, dressed in a shiny oversized "Aussie", started laughing at me. So did a cocky guy standing next to her at some weird counter, consisting of an ordinary school table. The laughing stopped and I tried “I bought an apartment”. After a few seconds she looked up, chewing her bubble gum and said “Don’t they all!”. The office was small, no interior and barely lit. It took me hours to find the place. I felt uncomfortable and small, but after filling in the forms and signing the paperwork, the cocky guy in the white "doctorish" jacket lead me to my new home. While we walked through derelict corridors I noticed it was nothing like the beautiful and promising brochure. A pretty disturbing discovery. The place reminded me more of an old psychiatric asylum, where people get locked away in straitjackets, in rooms too small to kill yourself if you wanted to. When we arrived at my door I immediately regretted this deal. "Oh Lord, what was I thinking??" The walls closed in and the guy disappeared.

Pale orange walls are staring at me. “Come on in my dear”. An old lady is smiling at me and zapping the tv remote. It causes a constant changing reflection on to the opposite wall. She is undressed, well preserved in a plastic wrap. Her skin is cracked as the dark leather couch she is sitting on. I see a thousand embroidered cigarettes attached at the end of her needles. As I light one of the cigarettes a weird feeling enters my stomach. Here I am, standing in the living of my new 2-room apartment wondering "where am I?", when a rotting smell overwhelms me. Before I manage to cover my face the room starts to spin. Too dizzy to look and I decide to close my eyes. I surrender. My fall seems endless but unlike Alice I land softly on a kingsize mattress. Although I know I am still in the same room it looks different. Giant pictures of cucumbers ejaculating fluids all over the place. I get drenched in the stuff, but I don’t care, I am just glad that the sweet fragrance of orange juice is driving out the awful smell of dead salmon. And I rest my head against my mother's breast.